Το κρυφό (ή όχι και τόσο) πάθος των περισσότερων γυναικών...

Εξι μήνες πριν, οι μουσικοί κατάφεραν να ξεπεράσουν την ιστορία του πιλότου, να ανταγωνιστούν την γοητεία του κοστουμιού ή της στολής και να κερδίσουν την πρώτη θέση...

στην θέση στην καρδιά των γυναικών ως το πιο σέξι αντρικό επάγγελμα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μπορεί η πρωτιά να ταιριάζει καλύτερα με το μυαλό αφού εμείς οι γυναίκες όπως και να το κάνεις είμαστε πιο εγκεφαλικά όντα. Αλλά τέλος πάντων, στα όργανα θα τα χαλάσουμε; Το δεδομένο μας είναι ένα και δεν αλλάζει: Ο μουσικός κατόπιν γυναικείας ψηφοφορίας αναδείχθηκε εδώ στο ONEMAN ως ο άντρας που το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών θα ήθελε κάπου κάπως κάποτε να έχει βρεθεί στο κρεβάτι του. Κατά προτίμηση, μετά από ένα μεγάλο live. Με αφορμή λοιπόν την προβολή της οσκαρικής ταινίας Whiplash που θα κάνει πρεμιέρα στα κανάλια Novacinema την ερχόμενη Κυριακή (25/10) ας μιλήσουμε λίγο για τα μυστικά του επαγγέλματος ενός μουσικού και συγκεκριμένα, πώς καταφέρνουν να κερδίζουν τόσο αβίαστα το χειροκρότημα των γυναικών. Μην ξεχνάς ότι υπάρχει πάντα και η δυνατότητα εγγραφής με τον αποκωδικοποιητή NovaBox+. Γιατί το μυστικό ενός μουσικού, είναι τρόπος του πάνω στη σκηνή. Οι κινήσεις του, το πάθος του, η ενέργειά του. Μία γυναίκα που σέβεται την λίμπιντό της δεν μπορεί να μην αναστατωθεί από έναν παθιασμένο άντρα εν ώρα δράσης. Είναι φύσει αδύνατον. Γιατί όταν η συζήτηση έρχεται στο σεξ, όλοι και συγκεκριμένα όλες μας, έχουμε στο μυαλό το πάθος, την έλξη. Τον βλέπουμε απέναντί μας να λιώνει την μπαγκέτα των ντραμς και ενώ μορφασμοί πόνου και εξάντλησης του κατακλύζουν το πρόσωπο εκείνος δεν σταματά. Για κανένα λόγο. Ωστόσο αυτός είναι μόνο ο προφανής λόγος που μας κάνει να τον θέλουμε (κολασμένα). Ο πιο ουσιαστικός είναι ότι έχει καταφέρει να σπάσει όλα τα γυναικεία στερεότυπα που μας έχουν 'φορέσει' χρόνια τώρα. Εξηγούμαι. Το βλέμμα που δεν θα ρίξει ποτέ Παρά το σεβασμό μου προς τον Harvey Specter και τους ομοίους του (που δεν υπάρχουν) δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι ένας άντρας κουστουμάτος είναι ωραίος αλλά δεν είναι πάντα σέξι. Για να γίνει χρειάζεται το ανάλογο βλέμμα πιστοποίησης ότι δεν είναι υπεροπτικός ή ξενέρωτος ή ερωτευμένος με τον εαυτό του. Το ίδιο πάνω κάτω ισχύει και με όλους τους άντρες. Εκτός, από τους μουσικούς. Τον μουσικό τον θέλουμε για το βλέμμα που δεν θα μας ρίξει. Τον θέλουμε για την αφοσίωσή του σε αυτό που κάνει. Η εμφάνιση που δεν έχει Είναι πολύ σημαντικό για μία γυναίκα να βλέπει ότι ο άντρας που έχει απέναντί της δεν είναι ψώνιο με την εμφάνισή του. Προσοχή, άλλο εμφάνιση άλλο δουλειά. Το να πορώνεται κάποιος και δη ένας άντρας με τη δουλειά του είναι απίστευτα σέξι. Και το θέλουμε. Το να έρθει ντυμένος στην πένα και να μας κοιτάει με ύφος 100 καρδιναλίων επειδή πέρασε το Σάββατο του στα μαγαζιά, δεν μας λέει κάτι. Ο μουσικός είναι ίσως ο πιο χύμα τύπος που θα βγούμε ποτέ. Και δεν μας χαλάει καθόλου αυτή η αλλαγή.

Ο καθωσπρεπισμός που δεν έχει Σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες αντρών που μας έλκουν, ο μουσικός δεν είναι αυτό που λέμε ο gentleman. Δεν θα μας προτείνει να βγούμε για φαγητό και ίσως και να μην πληρώσει στο πρώτο ραντεβού. Αλλά μεταξύ μας, δεν θα του πήγαινε κάτι τέτοιο. Στο μυαλό μας, έχουμε τον μουσικό σαν τον 'φεύγα' τύπο που θα βγούμε μαζί του για ένα ποτό και θα καταλήξουμε κάπου στη θάλασσα με μια μπύρα στο χέρι να κοιτάμε τα αστέρια και να τραγουδάμε τραγούδια των Doors σιγανά. Πιθανότατα δεν θα γίνει ποτέ, αλλά είναι μία από τις φαντασιώσεις που μόνο με αυτόν θα μπορούσαμε να κάνουμε. Η ασφάλεια που δεν δίνει Το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών δεν μπορούμε τους άντρες που δεν μας αποπνέουν σταθερότητα. Τους άντρες του “πιες σε ό,τι είχαμε ζήσει μέχρι χθες, σε όλες τις ωραίες μας στιγμές” δεν τους πολυαφήνουμε να μπουν στη ζωή μας γιατί δεν τους εμπιστευόμαστε. Ο μουσικός μας τραβάει για αυτό το 'χάσιμο' που μας δημιουργεί. Για το γεγονός ότι την επόμενη μέρα, δεν θα περιμένουμε να μας πάρει τηλέφωνο και το κυριότερο, δεν θα τον κράξουμε που δεν πήρε. Η βεβαιότητα ότι θα μας πληγώσει Κατά πάσα πιθανότητα, μαζί με εμάς θα βλέπει και άλλες 100. Θα παίζει με άλλες 200 και δεν θα θέλει ουσιαστικά καμία. Αυτομάτως για εμάς αυτό είναι ελκυστικό. Και παρότι ξέρουμε ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ξαναπάμε ποτέ εκεί που εμφανίζεται και όταν τον δούμε στο δρόμο τυχαία θα νιώσουμε πιο άσχημα και από τη Χίλαρι την εποχή της Μόνικα (με έχουν επηρεάσει οι εκλογές) θέλουμε να το ζήσουμε. Γενικά ο μουσικός, αντικατοπτρίζει αυτό το 'για λίγο' που πολλές φορές θέλουμε να ζήσουμε. Έτσι, για την εμπειρία. Πηγή

Via


Share/Bookmark
Post A Comment
  • Τα σχόλια σας ΕΔΩ . . Comment using Blogger
  • . .ή στο Facebook . Comment using Facebook
  • . . Comment using Disqus

Δεν υπάρχουν σχόλια :