Υπάρχουν όργανα του σώματος που δεν μας είναι και τόσο απαραίτητα;
Υπάρχουν όργανα του σώματος που δεν μας είναι και τόσο απαραίτητα, ώστε μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτά; Ποια είναι, πότε αφαιρούνται και πώς αναπληρώνεται η λειτουργία τους; Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί και λύστε κάθε απορία σας.
Είτε δεχόμαστε το «πάντα εν σοφία εποίησας» των Γραφών είτε τη θεωρία του Κάρολου Δαρβίνου περί εξέλιξης των ειδών, ένα είναι σίγουρο και αποδεκτό από όλους, ότι ο άνθρωπος είναι μια τέλεια μηχανή που έχει την ιδιότητα να προσαρμόζεται εύκολα σε οποιαδήποτε ανάγκη και να επιβιώνει ακόμη και χωρίς αρκετά μέρη από το σώμα του. Αλήθεια, υπάρχουν περιττά όργανα και ποια είναι αυτά; Με τη βοήθεια του ειδικού, εξετάζουμε 5 σημεία του σώματος η αφαίρεση των οποίων δεν γίνεται ορατή, δεν δημιουργεί προβλήματα στη λειτουργία του οργανισμού, δεν θέτει σε κίνδυνο τη ζωή μας και μάλιστα κάποιες φορές επιβάλλεται.Τα «κρεατάκια»Τι κάνουν:
Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις ή «κρεατάκια» έχουν ρόλο με αμυντικό χαρακτήρα, αφού η λειτουργία τους είναι να συγκρατούν τα μικρόβια που προσπαθούν να εισχωρήσουν στον οργανισμό από τη ρινική κοιλότητα.Πότε αφαιρούνται: Η διόγκωσή τους προκαλεί ροχαλητό, διαταραχές ύπνου (π.χ. υπνική άπνοια), δυσκολία στην αναπνοή και υποτροπιάζουσες ωτίτιδες. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, η αφαίρεση των αδενοειδών εκβλαστήσεων (αδενοτομή) συνδυαζόταν με την αμυγδαλεκτομή, επειδή υπήρχε η αντίληψη ότι ο λεμφαδενικός ιστός που διογκώνεται στις αμυγδαλές έχει την τάση να διογκώνεται και στη μύτη.Η αλήθεια:
Όπως και στην περίπτωση των αμυγδαλών, τον ρόλο προφύλαξης του οργανισμού από τα μικρόβια αναλαμβάνει ο λεμφαδενικός ιστός του λαιμού.Η επόμενη ημέρα:
Μέχρι να προσαρμοστεί ο οργανισμός στην έλλειψή τους, είναι ευάλωτος στους ιούς.Η χοληδόχος κύστηΤι κάνει:
Με αποκλειστική λειτουργία της την αποθήκευση των χολικών οξέων και αλάτων, υγρά απαραίτητα για την πέψη των τροφών και κυρίως του λίπους και των φυτικών ινών, η χολή αποτελεί ουσιαστικά ένα «παράρτημα» του συκωτιού.Πότε αφαιρείται:
Η χολολιθίαση (πέτρες στη χολή), που προκαλεί ενοχλήσεις, η εμφάνιση καλοήθων μορφωμάτων (πολύποδες), κάποια φλεγμονή, καθώς και η ύπαρξη κακοήθων όγκων, είναι οι συχνότερες αιτίες που οδηγούν στην αφαίρεσή της.Η αλήθεια:
Μπορεί μετά τη χολοκυστεκτομή ο οργανισμός να μην έχει αποθηκευμένη ποσότητα χολικών οξέων και αλάτων και ως εκ τούτου κάποιοι ασθενείς να παρουσιάζουν πρόσκαιρα φαινόμενα δυσπεψίας, ωστόσο το συκώτι θα συνεχίσει να εκκρίνει τα υγρά αυτά, ώστε τελικά να μη διαταράσσεται η ομαλή διαδικασία της πέψης. Η επόμενη ημέρα:
Το πρώτο διάστημα συνιστάται να αποφεύγεται η κατανάλωση χόρτων, τηγανητών, λιπαρών τροφών και πολλών καρυκευμάτων, η πέψη των οποίων απαιτεί μεγαλύτερη ποσότητα χολικών οξέων και αλάτων.Οι αμυγδαλέςΤι κάνουν:
Αποτελούν έναν από τους αμυντικούς μηχανισμούς του οργανισμού. Ο ρόλος τους είναι να φιλτράρουν τα μικρόβια που επιχειρούν να εισβάλουν στο ανθρώπινο σώμα είτε από τη μύτη είτε από το στόμα.Πότε αφαιρούνται:
Σε κάποιους ανθρώπους παρουσιάζουν υποτροπιάζουσες φλεγμονές και εύκολες διογκώσεις, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα να εγκλωβίζουν μικρόβια στο σώμα. Η ύπαρξη των μικροβίων αυτών είναι επικίνδυνη, αφού μελλοντικά μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία αρκετών ζωτικών οργάνων, όπως της καρδιάς και των νεφρών. Επιπλέον, η διόγκωσή τους δυσχεραίνει την κατάποση.Η αλήθεια:
Η αφαίρεση των αμυγδαλών δεν επηρεάζει τη λειτουργία του οργανισμού. Ο υπόλοιπος λεμφαδενικός ιστός που υπάρχει στον φάρυγγα και τον λάρυγγα είναι αρκετός για να εμποδίζει την είσοδο των μικροβίων.Η επόμενη ημέρα:
Μετά την αφαίρεσή τους είναι πιο εύκολο να κολλήσουμε κάποια μικρόβια και να αναπτύξουμε λοιμώξεις, ωστόσο αυτό δεν διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.Η σκωληκοειδής απόφυσηΤι κάνει:
Πρόκειται για ένα μικρό τμήμα (8-12 εκ.) του παχέος εντέρου που μοιάζει με σκουλήκι, ο ρόλος ύπαρξης του οποίου δεν είναι ξεκάθαρος. Πιστεύεται ότι αποτελεί υπόλειμμα οργάνου, που κατά την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους έχασε σταδιακά τις λειτουργίες του. Σήμερα, έχει επικρατήσει η άποψη ότι συμμετέχει στην άμυνα του οργανισμού, ιδιαίτερα κατά την παιδική και εφηβική ηλικία.Πότε αφαιρείται:
Υπολογίζεται ότι ένας στους δέκα ανθρώπους κάποια στιγμή στη ζωή του εμφανίζει ξαφνικά οξεία φλεγμονή στο σημείο αυτό (οξεία σκωληκοειδίτιδα) με έντονες ενοχλήσεις, η οποία αντιμετωπίζεται αποκλειστικά με χειρουργική επέμβαση.Η αλήθεια:
Δεδομένου ότι το αμυντικό σύστημα του οργανισμού περιλαμβάνει πολλούς μηχανισμούς για την προστασία του, η αφαίρεσή της δεν προκαλεί αναταραχή ούτε στο ανοσοποιητικό σύστημα ούτε στη μικροβιακή ισορροπία του εντέρου. Συστήνεται, πάντως, να μη χειρουργείται, αν δεν υπάρχουν σαφή συμπτώματα.Η επόμενη ημέρα:
Η χειρουργική αφαίρεσή της δεν επηρεάζει τη λειτουργία του οργανισμού ούτε στο ελάχιστο και δεν απαιτεί κάποιου είδους προσαρμογή.ΦρονιμίτεςΤι κάνουν: Είναι τα τελευταία προς τα πίσω δόντια της μόνιμης οδοντοστοιχίας και φυσιολογικά βγαίνουν μετά την ηλικία των 16-18 ετών. Πολλές φορές, ωστόσο, παραμένουν έγκλειστοι στο οστό της γνάθου, ενώ συχνά εμφανίζεται μόνο ένα τμήμα τους (ημιέγκλειστοι).Πότε αφαιρούνται: Αν δεν συντρέχει σοβαρός λόγος, οι φρονιμίτες δεν αφαιρούνται. Η εξαγωγή τους κρίνεται έπειτα από ακτινογραφικό και ορθοδοντικό έλεγχο. Όταν προκαλούνται επανειλημμένες φλεγμονές ή στην περίπτωση που οι φρονιμίτες απειλούν την υγεία των διπλανών δοντιών ή της γνάθου, τότε η αφαίρεσή τους θεωρείται επιβεβλημένη.Η αλήθεια: Η εξαγωγή τους δεν δημιουργεί ούτε λειτουργικά προβλήματα στο στόμα αλλά ούτε και αισθητικά, δεδομένου ότι δεν είναι ορατοί ακόμη και όταν γελάμε.Η επόμενη μέρα: Οφείλουμε να φροντίζουμε για την καλή στοματική υγιεινή καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας.Το ανθρώπινο σώμα είναι φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να επιβιώσει ακόμη και όταν -για σοβαρούς παθολογικούς λόγους- χρειαστεί να αφαιρεθούν ολόκληρα μέλη και ζωτικά όργανα ή τμήματα αυτών, όπως ο σπλήνας, το συκώτι, το έντερο, το ένα νεφρό, ο ένας όρχις, οι μαστοί ή τα άκρα.
Via
Είτε δεχόμαστε το «πάντα εν σοφία εποίησας» των Γραφών είτε τη θεωρία του Κάρολου Δαρβίνου περί εξέλιξης των ειδών, ένα είναι σίγουρο και αποδεκτό από όλους, ότι ο άνθρωπος είναι μια τέλεια μηχανή που έχει την ιδιότητα να προσαρμόζεται εύκολα σε οποιαδήποτε ανάγκη και να επιβιώνει ακόμη και χωρίς αρκετά μέρη από το σώμα του. Αλήθεια, υπάρχουν περιττά όργανα και ποια είναι αυτά; Με τη βοήθεια του ειδικού, εξετάζουμε 5 σημεία του σώματος η αφαίρεση των οποίων δεν γίνεται ορατή, δεν δημιουργεί προβλήματα στη λειτουργία του οργανισμού, δεν θέτει σε κίνδυνο τη ζωή μας και μάλιστα κάποιες φορές επιβάλλεται.Τα «κρεατάκια»Τι κάνουν:
Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις ή «κρεατάκια» έχουν ρόλο με αμυντικό χαρακτήρα, αφού η λειτουργία τους είναι να συγκρατούν τα μικρόβια που προσπαθούν να εισχωρήσουν στον οργανισμό από τη ρινική κοιλότητα.Πότε αφαιρούνται: Η διόγκωσή τους προκαλεί ροχαλητό, διαταραχές ύπνου (π.χ. υπνική άπνοια), δυσκολία στην αναπνοή και υποτροπιάζουσες ωτίτιδες. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, η αφαίρεση των αδενοειδών εκβλαστήσεων (αδενοτομή) συνδυαζόταν με την αμυγδαλεκτομή, επειδή υπήρχε η αντίληψη ότι ο λεμφαδενικός ιστός που διογκώνεται στις αμυγδαλές έχει την τάση να διογκώνεται και στη μύτη.Η αλήθεια:
Όπως και στην περίπτωση των αμυγδαλών, τον ρόλο προφύλαξης του οργανισμού από τα μικρόβια αναλαμβάνει ο λεμφαδενικός ιστός του λαιμού.Η επόμενη ημέρα:
Μέχρι να προσαρμοστεί ο οργανισμός στην έλλειψή τους, είναι ευάλωτος στους ιούς.Η χοληδόχος κύστηΤι κάνει:
Με αποκλειστική λειτουργία της την αποθήκευση των χολικών οξέων και αλάτων, υγρά απαραίτητα για την πέψη των τροφών και κυρίως του λίπους και των φυτικών ινών, η χολή αποτελεί ουσιαστικά ένα «παράρτημα» του συκωτιού.Πότε αφαιρείται:
Η χολολιθίαση (πέτρες στη χολή), που προκαλεί ενοχλήσεις, η εμφάνιση καλοήθων μορφωμάτων (πολύποδες), κάποια φλεγμονή, καθώς και η ύπαρξη κακοήθων όγκων, είναι οι συχνότερες αιτίες που οδηγούν στην αφαίρεσή της.Η αλήθεια:
Μπορεί μετά τη χολοκυστεκτομή ο οργανισμός να μην έχει αποθηκευμένη ποσότητα χολικών οξέων και αλάτων και ως εκ τούτου κάποιοι ασθενείς να παρουσιάζουν πρόσκαιρα φαινόμενα δυσπεψίας, ωστόσο το συκώτι θα συνεχίσει να εκκρίνει τα υγρά αυτά, ώστε τελικά να μη διαταράσσεται η ομαλή διαδικασία της πέψης. Η επόμενη ημέρα:
Το πρώτο διάστημα συνιστάται να αποφεύγεται η κατανάλωση χόρτων, τηγανητών, λιπαρών τροφών και πολλών καρυκευμάτων, η πέψη των οποίων απαιτεί μεγαλύτερη ποσότητα χολικών οξέων και αλάτων.Οι αμυγδαλέςΤι κάνουν:
Αποτελούν έναν από τους αμυντικούς μηχανισμούς του οργανισμού. Ο ρόλος τους είναι να φιλτράρουν τα μικρόβια που επιχειρούν να εισβάλουν στο ανθρώπινο σώμα είτε από τη μύτη είτε από το στόμα.Πότε αφαιρούνται:
Σε κάποιους ανθρώπους παρουσιάζουν υποτροπιάζουσες φλεγμονές και εύκολες διογκώσεις, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα να εγκλωβίζουν μικρόβια στο σώμα. Η ύπαρξη των μικροβίων αυτών είναι επικίνδυνη, αφού μελλοντικά μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία αρκετών ζωτικών οργάνων, όπως της καρδιάς και των νεφρών. Επιπλέον, η διόγκωσή τους δυσχεραίνει την κατάποση.Η αλήθεια:
Η αφαίρεση των αμυγδαλών δεν επηρεάζει τη λειτουργία του οργανισμού. Ο υπόλοιπος λεμφαδενικός ιστός που υπάρχει στον φάρυγγα και τον λάρυγγα είναι αρκετός για να εμποδίζει την είσοδο των μικροβίων.Η επόμενη ημέρα:
Μετά την αφαίρεσή τους είναι πιο εύκολο να κολλήσουμε κάποια μικρόβια και να αναπτύξουμε λοιμώξεις, ωστόσο αυτό δεν διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.Η σκωληκοειδής απόφυσηΤι κάνει:
Πρόκειται για ένα μικρό τμήμα (8-12 εκ.) του παχέος εντέρου που μοιάζει με σκουλήκι, ο ρόλος ύπαρξης του οποίου δεν είναι ξεκάθαρος. Πιστεύεται ότι αποτελεί υπόλειμμα οργάνου, που κατά την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους έχασε σταδιακά τις λειτουργίες του. Σήμερα, έχει επικρατήσει η άποψη ότι συμμετέχει στην άμυνα του οργανισμού, ιδιαίτερα κατά την παιδική και εφηβική ηλικία.Πότε αφαιρείται:
Υπολογίζεται ότι ένας στους δέκα ανθρώπους κάποια στιγμή στη ζωή του εμφανίζει ξαφνικά οξεία φλεγμονή στο σημείο αυτό (οξεία σκωληκοειδίτιδα) με έντονες ενοχλήσεις, η οποία αντιμετωπίζεται αποκλειστικά με χειρουργική επέμβαση.Η αλήθεια:
Δεδομένου ότι το αμυντικό σύστημα του οργανισμού περιλαμβάνει πολλούς μηχανισμούς για την προστασία του, η αφαίρεσή της δεν προκαλεί αναταραχή ούτε στο ανοσοποιητικό σύστημα ούτε στη μικροβιακή ισορροπία του εντέρου. Συστήνεται, πάντως, να μη χειρουργείται, αν δεν υπάρχουν σαφή συμπτώματα.Η επόμενη ημέρα:
Η χειρουργική αφαίρεσή της δεν επηρεάζει τη λειτουργία του οργανισμού ούτε στο ελάχιστο και δεν απαιτεί κάποιου είδους προσαρμογή.ΦρονιμίτεςΤι κάνουν: Είναι τα τελευταία προς τα πίσω δόντια της μόνιμης οδοντοστοιχίας και φυσιολογικά βγαίνουν μετά την ηλικία των 16-18 ετών. Πολλές φορές, ωστόσο, παραμένουν έγκλειστοι στο οστό της γνάθου, ενώ συχνά εμφανίζεται μόνο ένα τμήμα τους (ημιέγκλειστοι).Πότε αφαιρούνται: Αν δεν συντρέχει σοβαρός λόγος, οι φρονιμίτες δεν αφαιρούνται. Η εξαγωγή τους κρίνεται έπειτα από ακτινογραφικό και ορθοδοντικό έλεγχο. Όταν προκαλούνται επανειλημμένες φλεγμονές ή στην περίπτωση που οι φρονιμίτες απειλούν την υγεία των διπλανών δοντιών ή της γνάθου, τότε η αφαίρεσή τους θεωρείται επιβεβλημένη.Η αλήθεια: Η εξαγωγή τους δεν δημιουργεί ούτε λειτουργικά προβλήματα στο στόμα αλλά ούτε και αισθητικά, δεδομένου ότι δεν είναι ορατοί ακόμη και όταν γελάμε.Η επόμενη μέρα: Οφείλουμε να φροντίζουμε για την καλή στοματική υγιεινή καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας.Το ανθρώπινο σώμα είναι φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να επιβιώσει ακόμη και όταν -για σοβαρούς παθολογικούς λόγους- χρειαστεί να αφαιρεθούν ολόκληρα μέλη και ζωτικά όργανα ή τμήματα αυτών, όπως ο σπλήνας, το συκώτι, το έντερο, το ένα νεφρό, ο ένας όρχις, οι μαστοί ή τα άκρα.
Via
Post A Comment
Δεν υπάρχουν σχόλια :