Ο Πυθαγόρας ο… Νιθαύριος και τα χελιδόνια-πελάτες του

Σε μερικές μέρες ο Πυθαγόρας Κασσωτάκης ο… Νιθαύριος στη Νίθαυρη της Αμπαδιάς στο Αμάρι, περιμένει τους σίγουρους… πελάτες του και θα είναι, μπορεί, και τρία ζευγάρια χελιδόνια, από τα τριάντα, ίσως και παραπάνω, που φθάνουν στο χωριό και έρχονται ως… πρωταθλητές του μαραθωνίου από πολύ μακριά φέρνοντας την άνοιξη! Θα μείνουν ως τον Σεπτέμβριο, όπως έχουν προγραμματίσει, και θα φύγουν με τα μικρά τους συνέχεια, για άλλους τόπους… Φτάνοντας, θα μπουν στο καφεμπακάλικο του Πυθαγόρα στην πλατεία του χωριού, «που το βρήκαν μόνα τους», εκεί που είχαν χτίσει τις φωλιές τους από πηλό τα προηγούμενα χρόνια, και θα κάνουν τη σχετική… αναγνώριση στις κατασκευές που άφησαν στις περασμένες διακοπές τους…Θα βρουν, όμως, τα «σπίτια» τους και φέτος ανέπαφα στην παραδοσιακή αίθουσα, γιατί ο 90χρονος βετεράνος καφεπώλης στα πέντε χρόνια «που κάνουν παρέα», παρέχει στους μουσαφίρηδές του φιλόξενα τη στέγη στο μαγαζί του και γι αυτό όταν «ασπρίζω επαέ, ξανοίγω να μη γκρεμίσω τις φωλιές τους που τις έφτιαξαν με κόπο…». Γνωρίζει ακόμη, πως τα αποδημητικά πουλιά έχουν τακτική τους να επιστρέφουν στα γνωστά τους… λημέρια, ερευνώντας την κατάσταση του «σπιτικού» τους και αυτή την πάγια αρχή τους την διατυπώνει σε τετράστιχο: Άλλες δυο φωλιές στον ίδιο χώροΤα χελιδόνια φεύγουνεκαι πάνε σ’ άλλο τόπο,μα δεν ξεχνούνε τη φωλιάπου χτίσανε με κόποΣΑΝ ΚΑΛΟΙ ΦΙΛΟΙΚαι δεν είναι μόνο το… μισού αιώνα και πλέον καφεμπακάλικο του Κασσωτάκη που φιλοξενεί ζευγάρια των χελιδονιών που φτάνουν στη Νίθαυρη, εγκαινιάζοντας την έναρξη της… έκρηξης στη φύση, αλλά «και άλλοι χώροι, σπίτια και μαγαζιά στο χωριό που μένουν». Ψήνει τον καφέ ο βετεράνος καφετζής της ΝίθαυρηςΟι 130 άνθρωποι που απόμειναν σήμερα, τα υποδέχονται με αγάπη σαν «καλούς φίλους» και τα αναμένουν!«Έρχονται στη Νίθαυρη, μπορεί και δέκα χρόνια, τα συνηθίσαμε και κανείς δεν τα πειράζει. Αν δεν έλθουν πράμα θα συμβεί», λέει, περιμένοντας την άφιξή τους «από άνοιξη καιρού», ο κ. Κασσωτάκης.«Οι πελάτες χαθήκανε», παρατηρεί τη σημερινή θλιβερή πληθυσμιακή εικόνα του τόπου που γεννήθηκε. «Και αφού οι χωριανοί εξαφανίστηκαν από την πιάτσα, τουλάχιστον έρχονται αυτά και τα έχομε παρέα για κάμποσους μήνες. Επαέ φωλεύουν, επαέ γεννούν και τα χελιδονάκια, και άμα φύγουν, μεγαλωμένα, τα παίρνουν μαζί τους για το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής…» Πηγή

Via